Bifidobacterium longum W11

Bifidobacterium longum W11

Charakterystyka ogólna

Bifidobacterium longum, to jeden z głównych rodzajów bakterii probiotycznych. Mają one zdolność do kolonizacji przewodu pokarmowego oraz zasiedlania niszy jelita na dłuższy czas. (1) Ponadto bakterie z rodzaju Bifidobacterium biorą udział w procesie dojrzewania układu odpornościowego. Bakterie probiotyczne biorą udział w produkcji krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (SCFA). (2)

Bezpieczeństwo stosowania probiotyków

Probiotyki posiadają status GRAS (Generally Recognized as Safe), co oznacza iż zostały powszechnie uznane za bezpieczne. Aby szczep drobnoustroju zyskał miano probiotyku musi wykazywać bezpieczeństwo stosowania i być potwierdzony przynajmniej jednym badaniem klinicznym.

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyznał bezpieczeństwo rodzajowi bakterii z gatunku Bifidobacterium longum.

Poparte nauką

Istnieje szereg badań naukowych dla Bifidobacterium longum, oto niektóre z nich:

W bazie danych obejmujących artykuły z dziedziny medycyny i nauk biologicznych PubMed istnieje obecnie 1 847 badań wykazujących działanie Bifidobacterium longum.
14
przeanalizowanych badań
12
wskazywało istotny statystycznie pozytywny wpływ na organizm
Informacje opublikowane w celu informacyjnym i nie mogą być traktowane jako indywidualne porady lecznicze. Zalecamy, aby przed rozpoczęciem jakiejkolwiek kuracji skonsultować się z lekarzem lub terapeutą. Wydawca nie ma intencji wchodzenia ze swoimi Czytelnikami w relację lekarz – pacjent. Wydawca nie odpowiada za niezawodność, skuteczność ani za poprawne korzystanie z informacji zawartych na stronie, ani za problemy zdrowotne, które mogą wystąpić na skutek omawianych terapii.
Przypisy
1.

O’Neill I., Schofield Z., Hall L.J. Exploring the role of the microbiota member Bifidobacterium in modulating immune-linked diseases. Emerg. Top. Life Sci. 2017;1:333–349.

2.

Udina M. Interferon-induced depression in chronic hepatitis C: a systematic review and meta-analysis. J. Clin. Psychiatry. 2012;73:1128–1138.