Ekstrakt z kwiatów perełkowca japońskiego (Styphnolobium japonicum (L.) Schott) zawierający kwercetynę

Ekstrakt z kwiatów perełkowca japońskiego (Styphnolobium japonicum (L.) Schott) zawierający kwercetynę

W ostatnich latach coraz powszechniejsze staje się wykorzystanie niektórych metod czy substancji obecnych w medycynie chińskiej. Pomimo tego, iż niemożliwym jest, aby medycyna chińska zastąpiła konwencjonalną, to warto zaczerpnąć pewnych elementów tamtejszej kultury zdrowia i wprowadzić je jako uzupełnienie zdrowego stylu życia. Jedną z roślin wykorzystywanych w medycynie chińskiej jest ekstrakt z kwiatów perełkowca japońskiego, który zawiera bardzo duże ilości flawonoidów.

Charakterystyka ogólna

Perełkowiec japoński jest to drzewo liściaste bardzo dobrze znane w tradycyjnej medycynie chińskiej. Flawonoid i izoflawonoidy takim jak np. kwercetyna są obecne w ekstraktach kwiatowych. To one są odpowiedzialne za właściwości przeciwstarzeniowe, będąc naturalnymi przeciwutleniaczami walczą z wolnymi rodnikami i niwelują negatywne skutki ich działania w naszym organizmie. Kwercetyna jest naturalnie występującym w roślinach flawonoidem o silnych właściwościach biologicznych.

Bezpieczeństwo stosowania

Przeprowadzono wiele badań z wykorzystaniem kwercetyny, która była podawana zarówno zwierzętom, jak i ludziom. Badania kliniczne były randomizowane i wykonane z podwójnie ślepą próbą. Związek ten był szczególnie szeroko sprawdzany pod kątem działania i ewentualnych skutków ubocznych. Wykazano, że stosowanie w odpowiednich dawkach nie wywołuje niekorzystnych efektów, a przyczynia się do poprawy zdrowia. Ilości kwercetyny wykorzystywane w badaniach klinicznych i suplementach diety, to ok. 500- 1000 mg dziennie. (1), (2), (3)

Agencja Żywności i Leków (FDA) podała, iż kwercetyna jest uznana za substancję bezpieczną.

Pozostałe składniki ekstraktu z kwiatów perełkowca japońskiego

Eksperymenty prowadzone z udziałem perełkowca japońskiego pozwoliły na wyizolowanie z tej rośliny około 153 związków chemicznych, a najliczniejszymi grupami były flawonoidy, izoflawonoidy, triterpeny, polisacharydy, alkaloidy i aminokwasy. (4) Surowcem zawierającym największe ilości związków flawonoidowych i czynnych farmakologicznie substancji są wysuszone pąki kwiatowe. (5) Oprócz kwercetyny w największych ilościach znajdują się tam:

  • rutozyd: (zwyczajowa nazwa rutyna), występuje w ilości 15- 20%
  • kemferol: organiczny związek chemiczny zaliczany do grupy flawonoidów

Gdzie jeszcze znajdziemy kwercetynę?

Flawonoid ten jest szeroko rozpowszechniony w królestwie roślin, znajdziemy go w owocach, warzywach, roślinach leczniczych a nawet miodach. Największe ilości kwercetyny znajdują się zazwyczaj w zewnętrznych częściach roślin, takich jak skórka czy łodygi. Produktami zawierającymi duże zawartości tego związku są:

  • surowe kapary (234 mg/ 100 g)
  • żółta papryka (51 mg/ 100 g)
  • czerwona cebula (39 mg/ 100 g)
  • szparagi (15 mg/100 g)
  • surowa żurawina (15 mg/ 100 g)
  • jagody (8 mg/ 100 g)
  • czerwona sałata (8 mg/ 100 g)
  • jabłka (4 mg/ 100 g)

Ponadto występuje ona również w takich roślinach jak: Ginkgo biloba, Hypericum perforatum i Sambucus canadensis oraz w zielonej i czarnej herbacie. (6)

Warto zapamiętać

Zawartość kwercetyny w produktach spożywczych jest uzależniona od:

  • dojrzałości rośliny (mniej dojrzałe owoce zawierają większe ilości kwercetyny)
  • barwy (wyższą zawartość tego związku odnotowuje się w produktach o ciemniejszych barwach)
  • obróbki mechanicznej i termicznej (im mniejszej ilości procesom jest poddany produkt, tym więcej pozostanie w nim kwercetyny)
  • fermentacji (dużo więcej kwercetyny znajdziemy w niefermentowanych liściach zielonej herbaty, niż w suszu czarnej herbaty)

Poparte nauką

Istnieje szereg badań naukowych dla ekstraktu z perełkowca japońskiego, w tym kwercetyna, oto niektóre z nich:

W bazie danych obejmujących artykuły z dziedziny medycyny i nauk biologicznych PubMed istnieje obecnie 20 414 badań wykazujących działanie kwercytyny.
24
przeanalizowanych badań
22
wskazywało istotny statystycznie pozytywny wpływ na organizm
Informacje opublikowane w celu informacyjnym i nie mogą być traktowane jako indywidualne porady lecznicze. Zalecamy, aby przed rozpoczęciem jakiejkolwiek kuracji skonsultować się z lekarzem lub terapeutą. Wydawca nie ma intencji wchodzenia ze swoimi Czytelnikami w relację lekarz – pacjent. Wydawca nie odpowiada za niezawodność, skuteczność ani za poprawne korzystanie z informacji zawartych na stronie, ani za problemy zdrowotne, które mogą wystąpić na skutek omawianych terapii.
Przypisy
1.

(1) Ferry, D. R., Smith, A., Malkhandi, J., Fyfe, D. W., Anderson, D., Baker, J., & Kerr, D. J. (1996). Phase I clinical trial of the flavonoid quercetin: pharmacokinetics and evidence for in vivo tyrosine kinase inhibition. Clinical cancer research, 2(4),659-668

2.

(2) Sahebkar, A. (2017). Effects of quercetin supplementation on lipid profile: A systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials. Critical reviews in food science and nutrition, 57(4), 666-676.

3.

(3) J.-S. Lee, Y.-J. Cha, K.-H. Lee, and J.-E. Yim, “Onion peel extract reduces the percentage of body fat in overweight and obese subjects: a 12-week, randomized, double-blind, placebo-controlled study,” Nutrition Research Practice, vol. 10, no. 2, pp. 175–181, 2016

4.

(4) He X, Bai Y, Zhao Z, Wang X, Fang J, Huang L, Zeng M, Zhang Q, Zhang Y, Zheng X. Local and traditional uses, phytochemistry, and pharmacology of Sophora japonica L.: A review. J Ethnopharmacol. 2016 Jul 1;187:160-82. doi: 10.1016/j.jep.2016.04.014. Epub 2016 Apr 13. PMID: 27085938.

5.

(5) Kite GC, Veitch NC, Boalch ME, Lewis GP, Leon CJ, Simmonds MS. Flavonol tetraglycosides from fruits of Styphnolobium japonicum (Leguminosae) and the authentication of Fructus Sophorae and Flos Sophorae. Phytochemistry. 2009 Apr;70(6):785-94. doi: 10.1016/j.phytochem.2009.04.003. Epub 2009 May 15. PMID: 19447452.

6.

(6) Häkkinen SH, Kärenlampi SO, Heinonen IM, Mykkänen HM, Törrönen AR. Content of the flavonols quercetin, myricetin, and kaempferol in 25 edible berries. J Agric Food Chem. 1999 Jun; 47(6):2274-9.