Poczuj się znów jak dziecko!

Jak zacząć walczyć o siebie?

Z reguły potrafimy i chcemy dbać o innych. To dla nas naturalne, że opiekujemy się najbliższymi, chcemy dla nich dobra, zdrowia i spokoju. Często nawet się nie zastanawiamy, czy pomóc, lecz od razu szukamy najlepszego rozwiązania.

Twoja mama potrzebuje pomocy przy podpisaniu umowy z dostawcą Internetu?

Dziecko ma kłopoty z kolegą w klasie?

Przyjaciółka szuka chętnych do opieki nad psem podczas jej wyjazdu?

A może brat potrzebuje pomocy przy przeprowadzce?

Oczywiście, gotowa do pomocy!

Bywa, że w codziennym zabieganiu, załatwianiu spraw, pilnowaniu grafiku i wykonywaniu licznych obowiązków zapominamy o sobie. A przy okazji o beztrosce i dziecięcej radości!

Czym jest wewnętrzne dziecko?

Wewnętrzne dziecko to konstrukcja psychologiczna, którą specjaliści stosują do opisania tej części nas samych, która jest związana z dzieciństwem. Ściśle łączy się z doświadczeniami i wspomnieniami z lat młodości. To odbicie nas jako dzieci w nas dorosłych.

Gdy się rodzimy, jesteśmy tabula rasa, czyli „niezapisaną kartą”. Wszystko, co nam się przydarza, kształtuje naszą osobowość. Dziecko ma pierwotne odruchy i emocjonalnie wyraża swoje odczucia. Skacze z radości, płacze ze smutku, wprost ukazuje swoje pragnienia i niezadowolenie.

Ale życie uczy je, jak należy się zachować na co dzień, co wolno robić, a co jest niedopuszczalne. Zaczynamy funkcjonować w pewnych schematach i robimy to automatycznie.

Wychowanie, edukacja i socjalizacja wpływają na to, jak będziemy korespondować ze światem. Wszystko zależy od tego jak m.in. rodzice, nauczyciele, opiekunowie uczyli nas tego świata.

Czy byli surowi? A może tłumaczyli wszystko z łagodnością i cierpliwością? To wszystko w nas zostaje i rezonuje w dorosłości.

💡 Im silniejsze emocje nam towarzyszą w danej sytuacji, tym wyraźniejsze wspomnienia z nami zostaną. Sprawdź, jak emocje wpływają na mózg.

Dlaczego zaopiekowanie wewnętrznego dziecka jest takie ważne?

Aby wykształcić w sobie pełną dojrzałość i wziąć odpowiedzialność za swoje zdrowie psychiczne konieczne jest zadbanie o swoje wewnętrzne dziecko. Gdy  jego potrzeby zostaną zignorowane, może utrudniać nam funkcjonowanie i przejawiać się poprzez, np. impulsywność, wycofanie, niską samoocenę, lęki, chroniczny smutek, poczucie pustki, trudności w relacjach i kontrolowaniu emocji.

Zaopiekowane wewnętrzne dziecko to większa samoświadomość, lepsze zdrowie emocjonalne i relacje z innymi. A do tego więcej zadowolenia z życia - już nie musisz się kontrolować lub czegoś obawiać, bo jesteś sobą!

Odkryj swoje wewnętrzne dziecko

Jedna kwestia to zaopiekować swoją psychikę i emocje, a druga to wykrzesać z siebie trochę dziecięcej radości.

Bycie dorosłym jest super! Możemy o sobie stanowić, podejmujemy samodzielne decyzje, nie musimy się tłumaczyć mamie, gdzie idziemy, a tacie, co to był za chłopak, z którym nas widział. Ale w pewnym momencie tej życiowej niezależności gubimy swobodę i beztroskę, a naszą głowę zaprzątają obowiązki i powinności.

🤔 Gdzie podziało się to dziecko, które uwielbiało śpiewać na spacerach, biegać po deszczu, rysować zwierzątka i tańczyć, gdy tylko usłyszało ulubioną piosenkę?

🤔 W którym momencie wspinanie się po drzewach, oglądanie bajek czy jedzenie waty cukrowej stało się nieodpowiednie?

Jak zadbać o wewnętrzne dziecko?

Najlepiej je ukochać i zadbać o nie z czułością, delikatnością i miłością! Postaw na siebie. Przecież nie od dziś wiadomo, że aby móc dobrze zadbać o innych, najpierw trzeba zadbać o siebie. 🙂

A teraz zastanówmy się, co zrobić, aby znów poczuć się jak dziecko. Czy to wypada? Konwenanse to kolejny schemat, w którym żyjemy.

Problemem raczej nie jest to, że normy społeczne przypisują pewne zachowania dzieciom, a inne dorosłym. Kłopot w tym, że bardzo często przejmujemy się tym, co powiedzą inni.

Obudź w sobie dziecko!

• Baw się! Pozwól sobie na spontaniczność i nieskrępowaną radość.
• Obudź swoją kreatywność – pisz, maluj, śpiewaj, tańcz. Bez względu na Twoje umiejętności, wyraź siebie poprzez artystyczne aktywności.
• Puszczaj bańki, rzucaj kamienie do wody, przyklej sobie klonowy nosek lub zrób wianek z mniszków.
• Zjedz watę cukrową, kwaśne żelki lub lody z bitą śmietaną i strzelającą posypką.
• Zwróć uwagę na drobiazgi. „Wow! Kamień w kształcie serca!”, „Ile pyłku na odnóżach ma ta pszczoła!”, „Ta chmura wygląda jak smok!”
• Gra w ziemniaka, w dwa ognie, skakanie przez gumę lub na skakance, zabawa w podchody i w chowanego — kiedy ostatnio to robiłaś?
• Śmiej się! Na maksa, na całe gardło, do łez, szczerze i bez skrępowania. Jeśli coś Cię bawi lub cieszy, okaż to!

💡 Chcesz się przenieść w przeszłość? Sposób na to znajdziesz w artykule Jak u mamy, czyli smaki dzieciństwa.

Każdy ma w sobie coś z dziecka

Dorosłość to nie tylko obowiązki i odpowiedzialność. Wpuść do swojego świata trochę dziecięcej radości i po prostu świetnie się baw! W każdym z nas mieszka wewnętrzne dziecko, które pragnie swobody i beztroski. Poczuj się jak wtedy, gdy świat był nieodgadniony, magiczny i wszystko mogło się zdarzyć!